Weer dreigt sloop voor een Rotterdamse volksbuurt: ‘Misschien moet ’t, maar het doet wel pijn’
Opnieuw dreigt sloop voor een volksbuurt in Rotterdam-Zuid. De corporatie probeert het samen met de bewoners te doen. Maar lukt dat ook?
Ismael wijst naar de slaapbank in zijn woonkamer. Daar ligt hij de hele zomer, vertelt de alleenstaande vader van twee. ,,Boven wil je nu echt niet komen. Daar is het wel veertig graden.” En in de winter lijkt het juist wel een koelcel, zegt Ismael. ,,Deze huizen kunnen echt niet meer, joh. Van mij mogen ze het morgen slopen.”
Zo snel zal het niet gaan, maar corporatie Woonstad – eigenaar van alle sociale huurwoningen in de Tarwebuurt in Rotterdam-Zuid – is van plan om hier 159 woningen te gaan slopen, waaronder die van Ismael. Ze moeten, samen met een leegstaand schoolgebouw, plaatsmaken voor tussen de 173 en 196 nieuwe woningen. De huizen zijn op, stelt Woonstad.
Maar Ismaels buurman is minder blij. ,,Ik vind ’t ontzettend moeilijk”, zegt Dick Gijzen. ,,Ik woon hier al 46 jaar. Ik zie ook wel wat er mis is, maar het is wel mijn plek. En voor de buurman is het leuk als er over vijf jaar nieuwe huizen staan, maar ik ben 74. Maak ik dat nog mee?”
Mooiere plek
De Tarwebuurt bestaat uit een paar honderd huizen in de Tarwewijk, vlakbij de silo’s aan de Maashaven. En 159 van die huizen zijn na een eeuw aan vervanging toe, vinden gemeente en corporatie. ,,Ze zijn slecht geïsoleerd en er zijn funderingsproblemen”, zegt Kevin van Eikeren van Woonstad. Renovatie kan, maar is veel duurder. ,,En we willen hier een mooiere plek van maken.”
Ik heb niet het gevoel dat ik goed en neutraal geïnformeerd word
Dick Gijzen, Bewoner van de Tarwebuurt
Participatie is ingewikkeld, blijkt maar weer: diverse bewoners zeggen geen vertrouwen te hebben in de procesbegeleider, die wordt gezien als een spreekbuis van Woonstad en hun taal niet spreekt. ,,Je moet hier wel kunnen praten met mensen die dertig jaar in de haven hebben gewerkt”, zegt één van hen. Emin Basoglu van de SP: ,,De intenties van Woonstad zijn goed. Maar de uitvoering niet.”
Als Van Eikeren zich in het gesprek mengt, zakken de emoties al snel. Hij spreekt net zo duidelijk Rotterdams als de bewoners, die zich nu wél gehoord voelen. Al kan hij ook geen wonderen beloven: Woonstad zal uiteindelijk de knoop doorhakken, erkent hij, en er zullen altijd mensen zijn die niet blij zijn met het besluit. ,,Iedereen wordt oprecht gehoord, en mede daarop baseren we ons besluit op. Maar er moet wel iets gebeuren.”