‘Opeens hadden wij, elf kinderen, geen ouders meer’
Mijn ouders
Voor deze serie sturen lezers foto’s van hun ouders in. […]
‘Op 1 maart 1965 kwam papa thuis met vreselijke hoofdpijn. De volgende ochtend is hij door een hersenbloeding overleden. Hij was 48 jaar.
„Mama stierf vier maanden later. Zij was 46 jaar. Ons gezin telde toen elf kinderen, tussen de twee en zeventien jaar oud. Ik was vijftien. Opeens hadden we geen ouders meer.
„Een tijdlang is mama ziek geweest. Als kinderen wisten wij niet wat er met haar aan de hand was. Daarover werd niet gepraat. Pas later hoorden we dat ze door borstkanker is gestorven.
„In de laatste drie maanden van haar leven lag zij in het ziekenhuis. De moeder van mijn moeder was uit Friesland overgekomen om ons gezin in Rotterdam-Overschie draaiende te houden.
[…]
„Ik kijk graag naar deze foto. Mijn ouders waren zulke mooie mensen! Ze hebben mij gelukkige en veilige eerste jaren gegeven. Vanuit die basis heb ik geleerd van het leven te genieten, óók omdat het zomaar ineens voorbij kan zijn.”