Zorg wordt schaars Door tijdsdruk kan de wijkzorg alleen nog hoognodige zorg geven. En dat terwijl het aantal mensen dat zorg nodig heeft alleen maar toeneemt. De verpleegkundigen hebben geleerd: nooit naar cliënten toe uitstralen dat je haast hebt. „Maar we hebben altijd haast.”
[…]
Bloemendaal werkt bij thuiszorgorganisatie Thebe, die in 23 gemeenten in het westen en midden van Noord-Brabant wijk- en woonzorg biedt. Voor de wijkverpleging heeft de organisatie 127 vacatures openstaan. Het team van Bloemendaal redt het nog wel, zegt ze, „maar er moeten niet opeens veel cliënten bijkomen. We hebben een balans tussen in- en uitstroom nodig.” Terwijl er intussen wel meer mensen aankloppen: Nederland vergrijst, naar verwachting zijn er in 2040 ruim 2,6 miljoen 75-plussers. In 2018 waren dat er nog 1,4 miljoen. Van de mensen van 75 jaar en ouder heeft de helft twee of meer chronische ziekten.
Thebe stuurde alle cliënten in de wijkverpleging en hun familieleden eerder dit jaar een brief met de vraag of familieleden konden bijspringen, schreef het AD. In de brief werd gevraagd om hulp bij het douchen en aankleden. De Amsterdamse zorgorganisatie Amsta stuurde een vergelijkbare brief.
Een woordvoerder van belangenvereniging MantelzorgNL zegt dat steeds vaker een beroep wordt gedaan op mantelzorgers. Tijdens corona werd de reguliere zorg afgeschaald om te kunnen voldoen aan acute zorg en moesten familie en naasten bijspringen. „Dat is nog steeds niet terug op het oude niveau.”
Mensen die voorheen vier keer in de week verzorgd werden, worden dat nu bijvoorbeeld maar twee keer per week. Niet alle mantelzorgers kunnen de extra taken blijven doen. „Het is goed om de familie te laten weten wanneer het rooster niet rondkomt, maar kijk goed aan wie je wat vraagt. Een partner op hogere leeftijd of iemand met een drukke baan en jonge kinderen kán die extra taken er misschien helemaal niet bij nemen.” MantelzorgNL pleit voor meer „samenspel” tussen professionals en familie.
[…]
Het is nadrukkelijk niet meer de bedoeling dat een cliënt jarenlang wijkverpleging krijgt – tenzij dat echt niet anders kan. „We helpen mensen zelfstandig te worden. We geven de zorg die op dat moment nodig is, maar bouwen dat ook waar mogelijk weer af. Door iemand te laten wennen aan een hulpmiddel voor steunkousen.” Ook preventieve inzet van ergo- of fysiotherapie maakt volgens Bloemendaal dat cliënten langer zelfredzaam kunnen blijven.