Palestina 6
frontlinie
door Bram Vermeulen
| Er waren de afgelopen weken veel collega’s die in vertrouwen zeiden: ik zwijg nu liever. Terwijl het conflict in Israël en de Palestijnse gebieden oorverdovend al het andere nieuws verdreef, verstomden hun stemmen op sociale media. Dat zelfopgelegde zwijgen van journalisten is lijfsbehoud. Voor je het weet word je vermalen onder de stoomwals van het gelijk en ben je een hele dag bezig je gebruikte woordkeus of perspectief uit te leggen. Dat kost tijd, energie, en er is geen Israëliër of Palestijn mee geholpen. |
| Er staat teveel op het spel |
| Collega Joris Luyendijk nam, na bijna twee weken zwijgen, het woord in de talkshow Khalid & Sophie en koos woorden waar ik zelf stil van werd. Laat je niet verleiden tot onmenselijkheid, was de strekking. Negeer de zuigkracht een standpunt in te nemen. Er staat teveel op het spel. Niet alleen voor Israël en de Palestijnen, ook voor Joodse landgenoten die gezien de Europese geschiedenis alle recht hebben hun leven niet aan anderen toe te vertrouwen en voor islamitische landgenoten die in Nederland structureel als tweederangsburgers worden behandeld. Het waren woorden om over na te denken. Een welgemeende oproep to turn down the heat, voor het gif van de als boosheid vermomde onmacht overslaat. Het debat over dit conflict heeft alle grote issues van de voorgaande maanden zoals stikstof, woningnood, toeslagenaffaire, verdreven. Dat komt sommige politieke partijen goed uit, zij gaan niet verstommen. |
[…]
Hoe maak je die ongelijkheid duidelijk aan de kijker?
Benoem je dat Gaza voor journalisten is afgesloten, terwijl er wel excursies worden georganiseerd die de gruweldaden van Hamas in beeld brengen? Is daarover zwijgen hetzelfde als toestemmen?