DUTILHHUIS

‘Rijke landen hebben slavernij niet uitgebannen, ze hebben het probleem slechts verplaatst’

Grace Forrest | Mensenrechtenactivist De Australische Grace Forrest zet zich in voor slachtoffers van moderne slavernij. Bedrijven en overheden moeten volgens haar meer doen om dwangarbeid uit te bannen. Donderdag ontvangt Forrest een van de Four Freedom Awards in Middelburg.

Als tiener ging de Australische Grace Forrest een paar maanden naar Nepal, waar ze in een kindertehuis vrijwilligerswerk deed. „Hier woonden kinderen, de jongsten slechts drie jaar oud, die waren gered van kinderhandel en seksuele uitbuiting. Die ervaring heeft mijn perspectief op de wereld fundamenteel veranderd”, zegt ze via een videoverbinding uit Londen, waar ze woont. Sinds die ervaring zet ze zich in voor de afschaffing van moderne slavernij.

[…]

Wie zijn de slachtoffers van moderne slavernij?

„Moderne slavernij treft de meest kwetsbaren in de samenleving, degenen van wie de rechten het minst worden beschermd. Minderheden, migranten en vooral meisjes en vrouwen krijgen het meest te maken met moderne slavernij. In tijden van crisis worden hun rechten als eerste geschonden. Moderne slavernij is daarom in essentie een gendergerelateerd probleem.”

[…]

Kunt u een voorbeeld geven van conflicten die moderne slavernij veroorzaken?

„Neem de oorlogen in Oekraïne en Gaza. […]

„Ik maak me ook grote zorgen om de mensenrechtenschendingen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Palestijnen zijn altijd al kwetsbaar voor moderne slavernij vanwege de onderdrukking en bezetting door Israël. Ik heb in Ramallah op de Westelijke Jordaanoever gewerkt, waar we veel voorbeelden zagen van mensenhandel en dwangarbeid van arbeidsmigranten die in Israël werkten.”

[…]

Nederland staat momenteel in de top vijf van landen waar moderne slavernij het minst voorkomt. Maar Nederland speelde een grote rol tijdens de historische slavernij. Werkt die geschiedenis nu nog door?

„Ja. Slavernij mag dan officieel zijn afgeschaft, nog altijd leven miljoenen mensen in een vorm van slavernij. Het viel me op dat die geschiedenis expliciet werd erkend in de uitnodiging die ik kreeg van de Four Freedoms-organisatie. Er zijn denk ik weinig monarchieën in de wereld die dit openlijk erkennen, en toegeven dat deze geschiedenis onlosmakelijk verbonden is met de wereld waarin we nu leven. Eigenlijk wordt toegegeven: we hebben de slavernij wel afgeschaft, maar we hebben het niet opgelost. Het probleem is alleen verplaatst. Een islamitische leider in Ghana zei eens tegen me: ‘Ooit werden onze mensen als handelswaar over zee verscheept. Nu worden grondstoffen en producten over zee verscheept, gemaakt door onze mensen die vaak nog steeds in slavernij leven’. Het is een nieuwe vorm van transatlantische slavenhandel.”