Kan olifantsgras de boer en de bouwer helpen? In Twente experimenteert een kalverhouder ermee
Olifantsgras
Stikstofuitstoot en andere milieukwesties maken de toekomst voor veehouders onzeker. Kalverhouder Ensink bekijkt of olifantsgras, dat wordt gebruikt als natuurlijk bouwmateriaal, perspectief biedt. „De landbouw moet hier echt anders.”
In het Overijsselse dorp Tilligte werd vreemd opgekeken toen er in april een hakselaar voorbijreed. Het was nog maanden tot het oogstseizoen, wie gaat er nu oogsten in april?
Het bleek de familie Ensink. En de oogstmachine was niet voor snijmaïs, maar voor olifantsgras. De Ensinks hebben drie hectare miscanthus, de Latijnse naam voor het vezelgewas. Olifantsgras is een rietachtige grassoort met grote pluimen die oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië komt. De stengels worden drie tot vier meter hoog en staan in april hoog genoeg om geoogst te worden.
De drie hectare olifantsgras vallen qua oppervlakte in het niet bij de vele honderden hectaren gras- en maïsland in Dinkelland, maar zijn een bijzonderheid in de plattelandsgemeente. […]
Olifantsgras heeft de veehouderij weinig te bieden, behalve dat het gebruikt wordt als toevoeging aan het stro in de stallen. De echte toegevoegde waarde zit in andere dingen. In de bouw is het een bekend bio-based bouwmateriaal: materiaal dat uit de natuur komt en CO2 opneemt in plaats van uitstoot bij de productie ervan. Andere voorbeelden zijn hout en riet.
Versnipperd olifantsgras dient vooral als isolatiemiddel, een natuurlijke vervanger van de bekende piepschuimballetjes of glas- en steenwol. Daarnaast wordt het onder meer gebruikt als natuurlijk bindmiddel voor beton, waardoor minder cement nodig is en het beton lichter wordt.