Delving schaarse metalen voor batterijen op oceaanbodem leidt tot nieuwe dilemma’s
Terwijl er bedrijven klaarstaan om schaarse metalen voor de productie van batterijen te delven op de oceaanbodem, vergaderen de Verenigde Naties op dit moment nog over de vraag of dat ook mag. Milieuactivisten en wetenschappers waarschuwen dat er te weinig bekend is over de gevolgen voor het zeeleven.
De vraag naar metalen als nikkel en kobalt stijgt de komende jaren met 70 procent, verwacht het Internationaal Energieagentschap (IEA). Dat is onder meer het gevolg van de toename van elektrische auto’s.
Europa is voor de productie van batterijen voor een groot deel afhankelijk van China en de mijnbouw in Afrika, die gepaard gaat met kinderarbeid. Nieuwe mijnen openen in onder meer Portugal en Zweden – Europese landen die rijk zijn aan grondstoffen – stuit op verzet van de plaatselijke bevolking.
[…]
“Er ligt genoeg voor de productie van 140 miljoen elektrische auto’s”, zegt Rutger Bosland, projectleider van Allseas. Het gaat om een gebied half zo groot als Europa. Het wachten is op regelgeving om te kunnen beginnen.
De mangaanknollen die de mijnbouwbedrijven willen winnen, zijn miljoenen jaren oud. Ze zijn gevormd door vulkanische processen. De Clarion-Clipperton-Zone ligt op twee breuklijnen in de Stille Oceaan. Grootschalige winning in een gebied met een doorsnede van 5000 kilometer zou grote schade aan het zeeleven kunnen toebrengen, vrezen wetenschappers en milieuactivisten.
Planten en dieren op en rond de mangaanknollen kunnen verdwijnen door de stofwolken die ontstaan. Bovendien is er nog weinig bekend over het belang van het zeeleven op grote diepte voor het ecosysteem van de oceaan. Wetenschappers pleiten daarom voor meer onderzoek voor er eventueel begonnen kan worden met het winnen van metalen op de oceaanbodem.