De middelste bonte specht: van extreem zeldzaam hier naar steeds vaker te zien
Caspar Janssen gaat wekelijks op zoek naar een dier in zijn habitat. Wat typeert het dier? En waarom doet het juist nu van zich spreken?
Het is een beetje wijsheid en een beetje geluk. In de rest van het land is het volop winter, maar hier, in Zuid-Limburg, ondergaan we op deze ochtend een uitbundig voorjaarsconcert in het bos. Vandaag ga ik eindelijk de middelste bonte specht eens zien. Aan de zijde van Ruud Foppen van Sovon Vogelonderzoek moet dat lukken. Ruud Foppen telt hier, in deze aaneengesloten bosjes, het Dunnenbos, het Wagelerbosch en het Schweibergerbosch, al sinds 1997 ieder vroeg voorjaar middelste bonte spechten. Dat is niet voor niets. Tot 1995 kwam de middelste bonte specht niet als vaste broedvogel voor in Nederland. Wel als dwaalgast, als extreme zeldzaamheid. Na een eerder broedgeval in 1995, elders in Limburg, ontdekte een collega-vogelaar van Foppen een aantal broedparen in het Vijlenerbos, dat grenst aan België. Ook uit Twente kwamen meldingen. Foppen: ‘Ze stonden tegen onze grenzen aan te duwen.’
[…]
De oorzaken van het welvaren van de meeste spechtensoorten in Nederland liggen voor de hand. Het ouder worden van de loofbossen vooral, er zijn meer oude en ook dode bomen in het bos, meer geschikte bomen om nesten te maken. Ook klimaatopwarming speelt een rol; de voorjaren zijn warmer geworden.