Biodiversiteitstop De conferentie over bescherming van natuur en ecosystemen in Montreal besteedt veel aandacht aan de rol van inheemse volkeren. „Traditionele inheemse kennis draait om duurzaamheid.”
Opeens klinkt door de uitgestrekte entreehal van een congrescentrum in het hart van de Canadese stad Montreal een hoge vrouwelijke zangstem. Gekleed in traditionele kleurige lange rok, en met een puntige geweven hoed op, zingt Angela Davidson luid een protestlied in de inheemse taal van haar volk, de Da’naxda’xw-Awaetlala van Vancouver Island aan de Canadese westkust. Ze heeft tranen in haar ogen.
Met haar strijdlied protesteert Davidson, beter bekend als ‘Rainbow Eyes’, op emotionele wijze tegen de aanhoudende houtkap van oerbos in haar geboortestreek. De tengere inheemse vrouw is een ‘bosbeschermer’ in het gebied van Fairy Creek, waar gigantische naaldbomen van meer dan zevenhonderd jaar oud gestaag worden geveld door houtkapbedrijven. Davidson is de afgelopen jaren vijf maal gearresteerd bij protestacties en blokkades om die omstreden houtkap te beëindigen en het overgebleven oerbos te beschermen.
Nu laten Davidson en haar medestanders hun stem horen bij de grote biodiversiteitstop van de Verenigde Naties in Montreal. Daar onderhandelen meer dan 190 landen over een mondiaal akkoord om natuur, biodiversiteit en ecosystemen de komende tien jaar beter te beschermen. Maar ondanks goede voornemens van deelnemende landen, waaronder gastland Canada, gaat de kap van het oerbos in de westelijke provincie British Columbia, een uniek ecosysteem met een hoge mate van biodiversiteit, onverminderd door.
„De ironie van deze conferentie gaat niet aan ons voorbij”, zegt Shawna Knight, een lid van de Secwepemc-bevolking aan de westkust en een medestander van Davidson. „We praten met zijn allen over manieren om de planeet en biodiversiteit te beschermen, maar terwijl we hier staan, gebeurt het nog steeds. Er is geen permanente bescherming van kracht.”