Nederland wil af van een verdrag waardoor fossiele bedrijven enorme claims kunnen indienen als ze worden benadeeld door klimaatbeleid. Wat is deze Energy Charter Treaty (ECT), en wat zijn de gevolgen als Nederland eruit stapt?
Wat is de Energy Charter Treaty?
Het, in goed Nederlands, Energiehandvestverdrag dateert uit de jaren negentig en moest na de Koude Oorlog oorspronkelijk oost en west nader tot elkaar brengen op het vlak van energie. Belangrijk hierbij is de bescherming die het verdrag bedrijven biedt tegen de grillen van regeringen. Mocht na een onverwachte machtswissel een overheid ineens de bezittingen van energiebedrijven willen afpakken, dan konden die met het Energiehandvestverdrag (ECT) in de hand een hoge schadevergoeding eisen.
Nog altijd kunnen energiebedrijven die investeringen dreigen te verliezen door veranderende regels zich beroepen op het verdrag, dat is ondertekend door meer dan vijftig landen. Een speciaal arbitragetribunaal, bestaand uit juristen die de twistende partijen kiezen, bepaalt of de schadeclaims terecht zijn.
Waarom wil Nederland van dit verdrag af?
Omdat het vreest dat de bescherming van fossiele energiebedrijven de energietransitie in de weg zit. Zo eist het Duitse bedrijf RWE meer dan een miljard euro schadevergoeding in Nederland vanwege de vervroegde sluiting van kolencentrales. De zaak loopt nog. Italië voert intussen een jarenlange strijd