Driewieler voor minder mobiele ouderen in de hedendaagse verkeershectiek
Ingezonden lezersbrief Volkskrant
Bijna een kwart van de verkeersdoden was vorig jaar 80-plus, ruim 150 mensen. En dan hebben we het nog niet over de 80-plussers die met hersenletsel en/of botbreuken in het ziekenhuis zijn terechtgekomen na een verkeersongeluk.
Vaak fietsers neem ik aan.
Ik zeg het tegen iedereen die het maar horen wil: ben je oud, word je wat wankel op de benen, krijg je moeite met het op- en afstappen van de fiets? Neem een driewieler! Met zitje en elektrische ondersteuning.
Zelf, 84 jaar, fiets ik al bijna 5 jaar op zo’n driewieler. Nog nooit een ongeluk mee gehad. Natuurlijk, ik word geregeld afgesneden door amateurwielrenners, maaltijdbezorgers, bakfietsouders met haast, jongeren met hun ogen op het beeldscherm van hun mobiel, en wat dies meer zij. Tot een ongeluk heeft dit nog nooit geleid.
Zo’n fiets kun je via de WMO (Wet maatschappelijke ondersteuning) krijgen als je weinig geld hebt, geen auto rijdt en zonder zo’n driewieler nauwelijks nog mobiel bent in de buurt. Het kost dan ongeveer 21 euro per maand. Heb je wel veel geld dan kun je er zelf een kopen, voor ongeveer achtduizend euro. Veel geld, maar een goeie nieuwe auto kost meer, geloof ik.
Misschien vind je een tweedehands driewieler. Laat je helpen door een ergonoom, een fysiotherapeut of wat voor deskundige dan ook die vertrouwd is met de materie.
Ik kan bij wijze van spreken ermee lezen en schrijven. Zonder problemen rijd ik ermee door de binnenstad tijdens de spits. Het fietst zoveel rustiger en plezieriger. Het voorkomt hersenletsel en botbreuken.
Marie Boschman, Utrecht