De bioboer wordt op één hoop gegooid met zijn vocale, alom aanwezige collega’s
Dolf Jansen
Een week geleden zat ik aan tafel naast een boer, een bioboer maar liefst. […]
Een van de punten die Tom Saat, de bio-agrariër, maakte, was dat de media, en vele anderen, zo vaak praten over ‘de boeren’, maar volgens hem gaat het dan bijna altijd over de nogal aanwezige, nogal luidruchtige groep die zo langzamerhand het (politieke) beleid mede lijkt te bepalen, een groep die heel veel aandacht heeft voor het verdienmodel van de sector en veel te weinig voor de gevolgen ervan, voor een haalbaar toekomstperspectief.
Volgens Saat is het zo’n 10 procent van de sector die, al dan niet achter vlaggen van FDF of Agractie, de vocale dienst uitmaakt, terwijl de rest van de boeren gewoon wil boeren, al druk bezig is met veranderen en heel goed door heeft dat het agrarische systeem dat we sinds de jaren vijftig in onze polders opbouwden niet langer vol te houden is.
[…]
Oh ja, ondertussen gaat jaarlijks zo’n twee derde van de 57 miljard aan Europese landbouwsubsidies naar de veehouderij. En inderdaad, dat zijn overwegend niet familiebedrijven met een overlopende mestkelder, dat zijn vooral de immense bedrijven die ‘de boeren’ met luide stem en grote trekkers inzetten om het huidige systeem in stand te houden.