In 46 jaar zag Irma bijna alles veranderen in de apotheek
Als je haar diep in haar hart kijkt, had ze nóg wel een jaartje door gewild. Toch eindigt volgende week donderdag het werkzame leven van Irma Kerkhof Jonkman als apothekersassistente. Na 46 jaar.
Dit artikel is afkomstig uit Tubantia. Elke dag verschijnt een selectie van de beste artikelen uit de kranten en tijdschriften op NU.nl. Daar lees je hier meer over.
Ze heeft de mazzel dat het een schrikkeljaar is. En dus mag ze een dagje langer. […]
Consequent en nauwkeurig
[…]
Gait Bulte, in Oldenzaal vroeger bekend als vermaard gala-artiest, was haar leidinggevende. Het was de tijd dat patiënten met gebruikte flesjes naar de apotheek kwamen. “Wij weekten de etiketten eraf in lauw water, er werd met de hand een nieuw etiket geschreven, dat werd op een nieuw flesje geplakt en dat kregen mensen mee. Dat oude etiket hadden we nodig voor het herhaalrecept. Tijdens een nachtdienst was Gait soms te druk en veranderde hij het snel met de pen op het flesje.”
‘We sliepen in de apotheek’
Ook Irma had in die tijd eens in de drie weken nachtdienst. “We sliepen dan in de apotheek, alleen, hè. Mijn man Theo vond dat niet veilig, zeker niet na een inbraak. Hij is toen bij mij gaan slapen.”
[…] De handgeschreven etiketten verdwenen, want er kwam een typemachine. Opvallend waren de etiketten met gouden rand. “De mensen die in het toenmalige Ziekenfonds zaten, hadden geen gouden rand. Welgestelden wel. Opvallend, dat onderscheid. Soms kregen die particulieren ook voorrang. Dat zou nu niet kunnen.”