Lelijke lef – – column door Carolina Trujillo
COLUMN door Carolina Trujillo
De Tweede Kamer wil dat Piet Adema in Brussel tegen het blijven gebruiken van glyfosaat stemt, maar Piet weigert. Hij acht niet bewezen dat er een link is tussen glyfosaat en de ziekte van Parkinson. D66-Kamerlid Tjeerd de Groot vroeg bij het commissiedebat voor wie Piet hier eigenlijk zat: het bedrijfseconomisch belang of de volksgezondheid. „Dat laat ik mij niet aanleunen!” riep Piet met een verontwaardiging waardoor ik ging twijfelen of hij naar Brussel ging of naar de Televizier-Ring.
Tjeerds vraag herinnerde mij ook aan die ene uitzending van Zembla over hoe producent Monsanto glyfosaat op de markt kreeg en hield. In beeld kwamen wetenschappers die tegen betaling hun naam voor artikelen leenden die door ghostwriter Monsanto waren geschreven. In rapporten van toelatingscommissies waren hele hoofdstukken van WC-eend overgenomen. Nog even en ze overtuigen je moeder om glyfosaat te nemen tegen hoest. Intussen toonde terreinknecht Dewayne Johnson, die jaren met de onkruidverdelger werkte, hoe zijn huid losliet. Dat kwam door kanker, geen Parkinson. Gelukkig maar.
In de categorie tijdloze agrohorror is die Zembla-uitzending favoriet, gevolgd door de Franse inzending met daarin de gerenommeerde wetenschapper die beweert dat je glyfosaat zelfs kunt drinken. De journalist vraagt of hij dat echt zou doen. Ja hoor, met alle plezier. „Dat treft, we hebben het bij ons. Fles of glas?” De gerenommeerde wetenschapper liep vloekend uit beeld. Geen dorst meer.
Na jaren procederen moest Bayer, dat Monsanto overnam, circa 20 miljoen dollar overmaken aan de doodzieke terreinknecht. Best raar voor een product dat niet schadelijk is.