Delen van Nederland teruggeven aan zee is realistisch toekomstscenario
We wanen ons veilig achter de duinen en de dijken. Volgens deskundigen zijn we dat ook. Maar die veiligheid is niet zo vanzelfsprekend als wel gedacht wordt. In de toekomst wordt het een steeds grotere uitdaging om het water buiten te houden. “Twee meter zeespiegelstijging is haast onvermijdelijk”, zeggen deskundigen.
De onzekerheid zit ‘m in de timing: het kan al voor het einde van deze eeuw zo ver zijn, of nog 2000 jaar duren, stellen Europese onderzoeksprogramma’s naar zeespiegelstijging.
De snelheid waarmee de zee stijgt, hebben we deels zelf in de hand, door onze uitstoot van broeikasgassen. Maar er is ook een joker in het spel: hoe reageren de grote ijskappen van Groenland en Antarctica op de verdergaande opwarming? Het nieuws daarover is meestal geen goed nieuws.
Zo blijken grote ijsplaten kwetsbaarder te zijn voor de opwarming dan gedacht, ontdekten onderzoekers van de Universiteit Utrecht en de TU Delft. Deze op water drijvende ijsplaten stabiliseren het achterliggende landijs. Geen of zwakkere ijsplaten betekent dat het landijs sneller richting zee kan stromen en zodoende bijdragen aan de stijging van de zeespiegel.
[…]
In feite komt het hierop neer: delen van Nederland teruggeven aan de zee wordt een realistisch toekomstscenario voor de lange termijn, tenzij we de wereldwijde CO2-uitstoot heel snel naar nul weten terug te brengen én de grote ijskappen zich een beetje koest houden.
Laat dat even bezinken.