“Het zou niet zo mogen zijn dat waar je bed staat, bepaalt hoeveel inkomen je hebt. Het is cru dat de mate waarin je gebruik kunt maken van de regelingen, afhangt van waar je woont. Er zou landelijk beleid voor moeten zijn.” Dat zegt wethouder Peter Heijkoop (CDA, Dordrecht), portefeuillehouder Armoede bij de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, in reactie op een onderzoek van de NOS onder de gemeenten over hun armoedebeleid. En hij krijgt bijval van deskundigen.
Heijkoop: “Als gemeenten willen wij naast onze inwoners staan, maar we zijn wel vooral pleisters aan het plakken. De structurele oplossing moet echt uit Den Haag komen: een hogere uitkering, een hoger minimumloon, minder gedoe met toeslagen, het eenvoudiger maken, minder rondpompen van geld. Daarmee maak je het veel eerlijker.”
Emeritus lector armoede-interventies Roeland van Geuns (Hogeschool van Amsterdam) vindt dat de gemeenten volledig gelijk hebben met hun verwijt van pleisters plakken. “We constateren al jaren dat er een groep mensen is die structureel te weinig geld heeft om een normaal bestaan te kunnen leiden.”
[…] Tien jaar geleden kon premier Rutte nog zeggen dat armoede niet bestaat in ons land. Inmiddels is dat veranderd, zie ook de benoeming van een minister voor Armoede in het kabinet-Rutte IV.”
[…]
Geen monitoring
Nadja Jungmann maakt zich ook zorgen, onder meer over het tijdelijke karakter van veel maatregelen. “Neem het energieplafond dat er nu komt. De prijzen en de inflatie blijven waarschijnlijk hoog, wat doen we na komend jaar?”
[…]
‘Waar bespaar jij op?’
Ze maakt een vergelijking met de coronacrisis: “Toen waren er adviezen over ons gedrag, er was een dashboard voor de monitoring en er was iets van een langetermijnstrategie. Als dát het recept is tegen een crisis, waarom dan nu niet? Waarom is er geen campagne ‘Waar bespaar jij op’? Waarom is er geen dashboard en al helemaal geen lange termijnstrategie?”
Emeritus lector Van Geuns wijst ten slotte nog op een ander probleem: het beperkte bereik van veel regelingen. “Mensen denken dat zo’n regeling niet voor hen geldt, vinden het te ingewikkeld, of schamen zich. Dat zorgt ervoor dat lang niet alle mensen er gebruik van maken”.