Op zondag blikken we terug. Deze week vertelt hoofdredacteur Gert-Jaap Hoekman over de haatmails die onze redactie krijgt. En wat we daar mee doen.
We hebben sinds kort een apart mapje voor haatmails. Dat is een behoorlijk treurige zin om mijn verhaal deze week mee te beginnen. Maar het is de realiteit.
Steeds meer mensen vinden het nodig om hun frustratie te botvieren op redactie@nu.nl. Ze noemen ons nazi’s. Of deugmedia. En dan zal ik je zondagochtend verder niet verpesten met de ziekten die ons worden toegewenst.
Voordat we een mapje hadden, verwijderden redacteuren deze haatmails. Soms schouderophalend. Natuurlijk melden we echte bedreigingen bij PersVeilig en de politie. Maar in deze mails staat niets strafbaars. We bewaren de mails nu, om een goed beeld te houden op de drek die we krijgen. Want we moeten haatmail niet normaal vinden.
Vrouwen vaker doelwit van haat
PersVeilig is opgericht door journalistenvakbond NVJ, de politie, het Openbaar Ministerie en het Nederlands Genootschap van Hoofdredacteuren. Het meldpunt heeft als doel om journalisten beter te beschermen tegen agressie en geweld. Op straat en online.
Deze week presenteerde PersVeilig een onderzoek naar de veiligheid van vrouwelijke journalisten. Dat onderzoek had het meldpunt uitgevoerd omdat het College voor de Rechten van de Mens al eerder concludeerde dat vrouwen vaker het doelwit zijn van online haat.
En omdat de agressie waarmee vrouwelijke journalisten te maken krijgen anders is. Vaak gaat het om kleineren of seksisme. Dit onderzoek was ook nodig, omdat PersVeilig weet dat vrouwen het veel minder vaak melden als ze slachtoffer zijn.
Dat beeld wordt bevestigd in de nieuwste enquête. Bijna vier op de tien ondervraagde vrouwelijke journalisten die het afgelopen jaar te maken hebben gehad met agressie, intimidatie of bedreiging hebben dit met niemand besproken.
Toch is het niets om lichtzinnig over te doen. Deze online haat heeft effect op het werkplezier en de geestelijke gezondheid van journalisten. Dat is erg, want we doen belangrijk werk.
Redacteuren trokken aan de bel
De redactie van NU.nl heeft de afgelopen jaren steeds meer eigen verhalen gemaakt. Daardoor zie je ook steeds vaker de naam van de journalist boven een artikel.
Dat heeft ook negatieve gevolgen. Twee redacteuren trokken daar laatst over aan de bel. De een had totaal onderschat hoeveel reacties er op haar artikel over asielzoekers kwamen. Daar wist ze zich geen raad mee.
De ander zag hoe mensen op Twitter een foto van haar plaatsten, onder een bericht over corona. “Op zich had ik het wel zien aankomen, maar echt fijn is anders”, reageerde ze nuchter.
Beter bewapend tegen ellende
Het gaat in beide gevallen om gevoelige onderwerpen. Maar na het lezen van het onderzoek van PersVeilig weet ik niet of het toevallig is dat het in beide gevallen ook gaat om vrouwelijke redacteuren.
Dankzij PersVeilig kan ik mijn redacteuren naar een training sturen. Zodat ze beter bewapend zijn tegen deze ellende. Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat we soms onze naam niet bij stukken zetten, om haat te voorkomen. Dus ik blijf erover schrijven. In de hoop dat het een keer stopt.
Wil je meer weten over hoe wij werken? Op deze pagina vind je meer uitleg. Heb je een vraag of opmerking over dit verhaal? Mail me op gert-jaap@nu.nl, of laat een reactie achter op NUjij.