De kant van kinderen kiezen is altijd de goede
Het zit als een oorwurm al een tijd in mijn hoofd: het nummer De speeltuin, over kinderen in oorlogssituaties. Ik betrap mezelf erop dat ik bij de journaalbeelden uit de oorlogsgebieden in het Midden-Oosten, of Oekraïne, mijn hoofd afwend als ik daartussen kinderen zie. ‘Matige opbrengst Giro 555 actie’, lees ik. Velen twijfelden om te doneren omdat ze bang waren dat het geld bij ‘de verkeerde’ terecht zou komen. Zo jammer.
Wat raadzaam zou kunnen zijn hierin is te bedenken: het komt óók bij kinderen terecht, dan is het al goed. Dan hoef je geen partij te kiezen, die van de kinderen is namelijk altijd de goede, aan welke kant ze ook als slachtoffer zijn beland. ‘Niemand ziet hoe klein je bent’, dreunt mijn oorwurm door…
Als wij, als (groot)moeders dat wél zien, ons maar één ogenblik dit leed proberen voor te stellen bij onze eigen (klein)kinderen, hoeven we geen seconde na te denken voor we doneren. Aan Giro 555, Cordaid, Artsen zonder Grenzen, War Child of welke organisatie dan ook die zich bekommert om kinderen. En die oorwurm, die gun ik elke onverlaat die het nog in zijn hoofd haalt om bommen te gooien… op kinderen.
ingezonden brief Volkskrant