Hotspot Hutspot Hotel: Bob en Michelle zamelen 1 miljoen euro in voor een hotel voor toeristen én daklozen
In het centrum van Rotterdam opent misschien binnenkort een hotel voor en door daklozen. Toeristen zijn er welkom voor zo’n 90 euro per nacht. Maar eerst moet er nog een miljoen euro ingezameld worden.
“Overlast? Ja, nou ja, toeristen kunnen altijd overlast geven. Je moet wel opletten met een groep Britten bijvoorbeeld.” Bob Richters, oprichter van het Hotspot Hutspot Hotel, begrijpt de vraag niet. De vraag is niet of hij bang is voor dronken Britten. De vraag is of hij bang is dat daklozen overlast zullen geven aan omwonenden.
“Oh, zo! Nee, daar maak ik me geen zorgen over. We richten ons op mensen die nét dakloos zijn geworden. Geen psychische problemen, niet verslaafd. Er hoeft tegenwoordig heel weinig te gebeuren voor je dakloos bent.”
Economisch dakloos
De ramen van de eerste verdieping van het Potlood, het iconische gebouw naast de Kubuswoningen in Rotterdam, zijn nog afgeplakt. Daar waren veertig kamers in aanbouw, maar door corona zijn die nooit afgemaakt.
De exploitant doet dat nu alsnog, met het oog op het verhuren van de ruimte aan het Hotspot Hutspot Hotel. Mits ze de financiering van een miljoen euro rondkrijgen, waarvoor crowdfunding is gestart.
Bob: “800 duizend euro is nodig voor de overname van de oude eigenaren. En de rest hebben we nodig voor de inrichting. Goede matrassen, bedden, linnengoed en nog wat kleine dingen op de afwerking.”
In auto slapen
In het hotel zijn straks 25 kamers bedoeld voor toeristen. Zij betalen dan indirect ook voor de 15 kamers voor mensen die economisch dakloos zijn.
“Dat zijn geen mensen met verslavingen of psychische problemen. We zitten met een wooncrisis. Veel gewone mensen raken momenteel dakloos.” Bob geeft voorbeelden. Een tienermoeder die uit het huis wordt gezet door haar tante. Een vader die gescheiden is en in de auto moet slapen, omdat hij geen woning kan vinden.
“Probeer dan maar eens de volgende dag fris op je werk te verschijnen. Vanaf daar kan het zo snel bergafwaarts gaan.” Bob heeft de oplossing helder voor ogen: “Eerst een dak boven je hoofd, dan verder. Dan heb je een adres, kun je werken, een uitkering krijgen, je inschrijven voor een huurwoning. Zonder postadres kan dat allemaal niet.”
Stoute schoenen
Die stoute schoenen passen de impactondernemer overigens goed. Bob werkt al ruim tien jaar voor zijn eigen stichting Hotspot Hutspot, waarmee hij sociale projecten opzet in de stad.
Fortuin aan hotels
Hij vroeg Michelle van Tongerloo aan boord. Zij is huisarts in Rotterdam-Zuid, straatarts in de Pauluskerk en oprichter van de stichting Lekker geven. Michelle: “Met mijn stichting plaats ik al iedere week mensen die net dakloos zijn geworden in hotels. Het kost ons klauwen met geld, maar het effect is zo groot. Binnen een paar maanden staan ze weer op eigen benen.”
Helpt de gemeente niet als je je huis kwijtraakt? Michelle: “Nee, je mag dan niet in de daklozenopvang, omdat je ‘te zelfredzaam’ bent. Dat resulteert erin dat mensen eerst een fortuin besteden aan hotels. Als het geld op is, kloppen ze aan bij vrienden.”
Maar dat redt je maar zo lang. “Tot niemand ze meer wil hebben. Dan komen ze weer op straat te staan en belanden ze in een neerwaartse spiraal met vaak drank- en drugsgebruik tot gevolg. Ja, en dan mag je wél naar binnen bij de daklozenopvang. Daar verergert het gedrag vaak en wordt het steeds lastiger en duurder iemand te helpen.”
Goede beleving
Michelle zal in het toekomstige hotel de groep daklozen begeleiden, om zo snel mogelijk hun leven weer op de rit te krijgen. Bob wordt eindverantwoordelijke voor de praktische zaken van het hotel. Bob: “En verder worden mensen aangenomen op housekeeping, receptionist en als portier.”
Ook de daklozen dragen een steentje bij, zegt Bob. “Zeker als ze daartoe lichamelijk in staat zijn. Maar je kunt niet iemand die net zijn huis is kwijtgeraakt volledig verantwoordelijk maken voor schoon beddengoed. Er slapen straks 25 toeristen in het hotel, die moeten een goede beleving krijgen.”
[…]
Concurrerend tarief
De toeristen waar het hotel op mikt, zijn de duurzame reizigers. Daarom wil hij ook op het concurrerende tarief van 90 euro per nacht gaan zitten. “In plaats van een of andere anonieme hotelketen nog rijker te maken, doe je met je boeking direct wat terug voor het leven van een Rotterdammer en de lokale economie. Dat is toch supertof?”
Binnen een week zit het hotel al op ruim 120 duizend euro financiering. De deadline is gezet op 1 september. Michelle: “Er is een hele goede kans dat dit gaat lukken. Volgens mij bestaat dit systeem nergens anders. Dat zou toch te gek zijn? We zouden de eerste zijn ter wereld die dit mogelijk maakt.”