Wie tekent niet voor een beetje vitale, onbekommerde oude dag? Zo vanzelfsprekend als dat klinkt, zo snel dreigt dit beeld als toekomstideaal aan de horizon te verdwijnen. Somber? Best. Realistisch? Ook. Kansloos? Niet als het aan Suzanne Boon ligt. Zij verdiept zich al jaren in het wel en wee van de kwetsbare medemens.
Iemand die alleen is en oud, wordt door deze samenleving eerder als probleem beschouwd dan als een mooi voorbeeld van een lang en gelukkig leven. Want: wat moeten we met moeder? De houdbaarheidsdatum van ons systeem van optimale zorg voor ouderen komt in zicht.
Drie van de vier Rotterdamse ziekenhuizen melden te maken hebben met een te groot aanbod van ouderen. Op veel afdelingen blijkt meer dan de helft van de patiënten 65+ te zijn. Elders is geen plek; mantelzorgers zijn niet altijd beschikbaar, thuiszorg en verpleeghuizen hebben de handen vol.
Kostbare ziekenhuisbedden
De gemiddelde oudere van nu zou in een bejaardenhuis uit de jaren zeventig niet gelukkig worden
Suzanne Boon, Klinisch geriater in Franciscus Gasthuis & Vlietland
Het gevolg: kostbare ziekenhuisbedden blijven bezet, waardoor operaties van anderen moeten worden uitgesteld. Suzanne Boon weet dat ze als klinisch geriater in het Franciscus Gasthuis & Vlietland soms ‘tegen een muur’ aanloopt. Maar ze is ook overtuigd van het idee dat wat nu druppeltjes op een gloeiende plaat lijken, de zorg kan veranderen. ,,We moeten op een andere manier naar zorg kijken.”
Op papier zou Boon best een kant-en-klaar plan de campagne voor de ouderenzorg kunnen maken. Tegelijkertijd weet ze dat de praktijk weerbarstiger is. Want willen we de knelpunten voor de toekomst oplossen, legt ze uit, dan zouden we de samenleving anders vorm moeten geven. Dan heb je het niet meer over de zorg alleen, maar bijvoorbeeld ook over woningbouw.
Waar zijn de buren?
Een terugkeer van het bejaardenhuis staat ze niet voor. ,,De gemiddelde oudere van nu zou daar niet gelukkig worden. Die kleine hokjes en kamertjes van toen….” Nieuwbouwwijken vol eengezinswoningen heeft de sociale samenhang in onze maatschappij evenmin goed gedaan. ,,Een deel van de uitweg zit ‘m juist in dat sociale stuk. Als je jong en oud naast elkaar laat samenwonen, krijg je buren die iets voor elkaar kunnen doen.”
Een radicaal andere koers is nodig, denkt ze. Maar Boon is geen volkshuisvestingsexpert en breekt geen ijzer met handen. Ze is klinisch geriater, specialist op het gebied van kwetsbare ouderen. Sinds een jaar is ze vanuit Schiedam en Rotterdam ook Chief Value Officer, een indrukwekkende titel die vooral zegt dat zij zich toelegt op behoeften en voorkeuren van patiënten en grensoverschrijdend denkt en doet.
De babyboom zorgt voor een grijze tsunami. Dat dit stond te gebeuren, wisten we toen die naoorlogse generatie werd geboren.
[…]
Hoe beter je bent voorbereid hoe beter wij aan oplossingen kunnen werken
