Rotterdamse Pauluskerk-predikant botst met Leefbaar-wethouder over daklozenopvang: ‘Het is toch niet normaal wat er gebeurt?’
Van Leerdam en Buijt staan bekend als elkaars critici. Van Leerdam verwijt de wethouder een hardvochtig beleid en hield hem zelfs medeverantwoordelijk voor het overlijden van enkele daklozen in de straten van Rotterdam. Buijt vindt op zijn beurt dat de predikant-directeur te weinig doet om de overlast in en rondom de Pauluskerk te beperken.
In de tijdelijke opvang – een experiment voor één jaar – is het doel om EU-migranten binnen zes tot acht weken opnieuw aan een baan te helpen of te laten terugkeren naar hun land van herkomst. Daarvoor moeten sommigen eerst afkicken. Er is een detoxruimte, beneden in de woonkamer staat de Poolse televisie aan en één keer in de week is er bingo.
Dat Rotterdam als eerste gemeente een gerichte opvang voor dakloze EU-migranten aankondigde, kwam voor velen als een verrassing. De gemeente staat niet bekend om zijn zachtzinnige omgang met dakloze mensen.
De tijdelijke opvang is vooralsnog een succes, vindt hij. Uit de meest recente cijfers blijkt dat van de 83 EU-migranten die binnen zijn geweest, er 32 opnieuw aan een baan zijn geholpen en 12 zijn teruggekeerd naar hun thuisland. ‘Meer dan de helft heeft het traject dus positief afgesloten’, zegt de wethouder tevreden.
Maar de andere helft slaagde dus níét in de opvang, merkt Van Leerdam op. Hij vindt het ‘frustrerend’ dat hij die 39 dakloze mensen gewoon weer in zijn Pauluskerk aantreft. Volgens hem zijn zes tot acht weken ‘voor veel mensen te weinig’. ‘Als je gisteren dakloos bent geworden, kan zo’n korte klap zinnig zijn. Maar voor doorgewinterde daklozen die al langer op straat leven is een oplapvoorziening van twee maanden echt te kort. Dan is er meer tijd nodig om structuur op te bouwen en weer aan het gewone leven te wennen.’
Van Leerdam: ‘Wij vangen in Rotterdam zo’n 2.555 dakloze mensen op, bleek uit recente CBS-cijfers. Goed dat we onze verantwoordelijkheid nemen. Maar je kan ook de conclusie trekken dat we ze te lang vasthouden.’
Buijt: ‘Daar heeft Martijn wel gelijk in. We streven ernaar om mensen binnen drie maanden een huis aan te bieden. Alleen: het aantal beschikbare woningen staat gigantisch onder druk. Dat komt ook doordat we een enórme taakstelling aan statushouders hebben. < Is fabel: zie hieronder >
