DUTILHHUIS

Dat staatssecretaris Chris Jansen mag blijven zitten, is een misverstand

Dick Schoof heeft ingegrepen, zelfs ‘een harde lijn getrokken’, zo schreef het AD, dat de premier in New York had gesproken tussen VN-vergaderingen en hardlopen in.

Het betreft de kwestie-Jansen. Chris Jansen is een tamelijk onbekende PVV’er die door Geert Wilders op de post van staatssecretaris voor Openbaar Vervoer en Milieu is neergezet, vermoedelijk in de hoop en de verwachting dat hij daar niet veel schade zou aanrichten die aan zijn tamelijke onbekendheid een radicaal einde zou maken.

Jansen was te gast geweest in een ontbijtprogramma op televisie, hij had daar desgevraagd enthousiast bevestigd dat hij ‘absoluut’ nog achter de uitspraak staat van zijn partijleider (‘Dan gaan we dat regelen’, tegen een zaal die om ‘minder, minder, minder’ Marokkanen stond te scanderen), en hij had er vervolgens dagen voor nodig gehad om uit te leggen dat dit niet de mening van het kabinet is, dat hij dit niet als bewindspersoon vindt, maar als privépersoon, en eigenlijk ook niet als privépersoon, of heel misschien wel, maar nu even niet.

Vrijdag stond Schoofs reactie in de krant: ‘Wilders is hiervoor veroordeeld. Dit kan gewoon niet. Laat daar geen misverstand over bestaan.’

Schoofs probleem is evenwel dat daar dus wél een misverstand over kan bestaan. Schoofs kabinet is een opeenstapeling van misverstanden, met als allergrootste misverstand het idee dat racisten geen racisten meer zijn als je ze een rechtsstaatverklaring laat ondertekenen.

We zagen het bij Marjolein Faber, die in de hoorzitting bij aanvang van haar ministerschap beloofde het nooit meer over ‘omvolking’ te zullen hebben, om in dezelfde ademstoot te zeggen dat ze wél ‘zorgelijke demografische ontwikkelingen’ ziet. Is het laatste niet gewoon een eufemisme voor het eerste, vroeg een gis Kamerlid, maar Faber zag het probleem niet.

We zagen het bij gezondheidsminister Fleur Agema, die daags na het aantreden van het nieuwe kabinet over ‘hoofddoekjes’ zat te twitteren, op ongeveer hetzelfde moment dat Schoof het land gerust probeerde te stellen door uit te stralen dat we misschien dan wel door omvolkingstheoretici en moslimhaters worden bestuurd, maar dat we daar heus niks van zullen merken.

Dat Jansen dacht dat het gewoon kon, op televisie kwispelend de hielen likken van de grote leider door te doen alsof diens oproep tot zuivering volstrekt normaal is, is een rechtstreeks gevolg van het feit dat de PVV gewoon de PVV kan blijven, zonder dat daar consequenties aan worden verbonden. Zonder dat Schoof daar consequenties aan verbindt.

Jansen mag blijven zitten, en de achterban is volop bediend, nu het een week lang over ‘minder Marokkanen’ is gegaan.

Een tweede misverstand dat het kabinet-Schoof plaagt, en dat hiermee samenhangt, is het misverstand dat het leerstuk van de eenheid van kabinetsbeleid ook maar een mening is. Een linkse hobby, woke gekkigheid misschien, of iets van oude mannen die achterhaalde boeken over staatsrecht lezen. We hebben toch vrijheid van meningsuiting?

Terwijl de reden dat ‘het kabinet met één mond spreekt’ fundamenteel is: we hebben recht op controleerbaar, transparant, betrouwbaar, stabiel bestuur dat niet voortdurend het eigen uitgezette beleid loopt te ondergraven en tegenstrijdige signalen loopt af te geven.

Als een staatssecretaris, hoe onbekend en onbenullig hij ook moge zijn, iets opmerkelijks zegt dat grote consequenties kan hebben voor het landsbestuur (deportaties? onorthodox bevolkingsbeleid?), zegt hij dat ook namens zijn collega’s van NSC, BBB en VVD.

Als Schoof écht had ingegrepen, dan zou Jansen vandaag op het ministerie verhuisdozen aan het inpakken zijn.