Belasting betalen: Het besodemieteren van de overheid krijgt tegenwoordig vooral applaus
[…] In weerwil van de toenemende armoede en (vermogens)ongelijkheid bleek het thema echter totaal niet te leven bij de achterban van de vakbond. In de zaal pasten zeker driehonderd mensen, maar er zaten er nog geen veertig. Bovendien lag de gemiddelde leeftijd boven de 65 jaar. Jammer voor de bevlogen en sympathieke vakbondsvertegenwoordigers, en tekenend voor de staat van het collectief in Nederland; het lijkt niemand te boeien dat ons sociale contract al jaren verlopen is.
Het evenement was in de Veghelse cultuurfabriek, op een steenworp van het hoofdkantoor van de Brabantse grootgrutter Jumbo. De voormalige ceo Frits van Eerd, kleinzoon van oprichter Frits senior, is verwikkeld in een witwaszaak nadat er tonnen cash werden aangetroffen in zijn ijskast.
Een mevrouw in het publiek vertelde met terechte ontzetting hoe dit Quote 500-lid op sociale media massaal bijval krijgt van mensen die hun eigen ijskast nauwelijks kunnen vullen, mede door de gestegen supermarktprijzen. Van Eerd zou ‘slim’ zijn, ‘hard gewerkt hebben voor de centen’ en de ‘roverheid’ zou mensen ‘met rust moeten laten’.
Niemand lijkt nog collectieve verbanden te kunnen leggen en iedereen lijkt te denken dat de overheid een soort abstractie is, een monsterlijke entiteit met een eigen agenda en belangen. Een vijand in plaats van een vriend, waarbij het besodemieteren van die overheid vooral applaus verdient. ‘Als iedereen aan zichzelf denkt, wordt aan iedereen gedacht’ ontstond ooit als flauwe grap, maar het is inmiddels bij rijk en arm de nationale ideologie geworden.