Meelopen met de Beach Cleanup Tour: peuken rapen die anderen in het zand drukken
Wie zorgen er in de zomer voor dat vakantiegangers het naar hun zin hebben? Deze week: Jolisa van Leeuwen coördineert schoonmaakacties op het strand.
Het is nog geen tien uur maar de zon schijnt al ongenadig. Bij strandtent The Shore op het Noorderstrand van Scheveningen verzamelt zich een groep mannen en vrouwen; in tegenstelling tot de meeste mensen die hier op slippers het strand op lopen dragen zij sneakers, petjes en rugzakken, voorzien van waterflesjes. Ze komen hier voor de Beach Cleanup Tour: de komende uren gaan zij over een lengte van negen kilometer, van Wassenaar naar Scheveningen, al het afval verzamelen dat ze tegenkomen.
Jolisa van Leeuwen (33) loopt druk heen en weer en begroet de net gearriveerde vrijwilligers. Zij coördineert deze etappe. Ze wordt ingehuurd door de organisator van de tour, Stichting de Noordzee. Van Leeuwen krijgt elke etappe hulp van een paar vrijwillig meelopende collega’s, allen gestoken in herkenbaar T-shirt, sommigen met lange stok in de hand waaraan een Beach Cleanup-vlag wappert. […]
Vrijwilliger Christie Emmel (74) uit Zoetermeer, met button ‘Grootouders voor het Klimaat’, kampt soms met een schuldgevoel, zegt ze: „Het is toch onze generatie die hier verantwoordelijk voor is. Het kon allemaal niet op, al die fossiele brandstoffen, auto’s, al dat plastic; we hebben er nooit bij stilgestaan dat dat zoveel gevolgen zou hebben.” Ze is teleurgesteld in een deel van haar generatiegenoten, „die ronduit zeggen: ‘het zal mijn tijd wel duren’. Onbegrijpelijk vind ik dat”. […]
Van Leeuwen doet deze klus nu voor het zevende of achtste jaar op rij, vertelt ze. Acht dagen achter elkaar loopt ze mee, „van Rockanje naar Zandvoort”. „Geweldig” vindt ze het om zoveel verschillende mensen te spreken: „Soms komen mensen helemaal van de andere kant van het land speciaal hier naartoe om een dag te helpen, dat vind ik heel bijzonder.” […]
Peuken bij de paviljoens
Het strand mag dan redelijk schoon zijn tot nu toe, in de verte doemen de Pier en een bomvol strand op, daar zal het ongetwijfeld erger zijn. „En bij de paviljoens, op de betonnen platen daar, vinden we sowieso altijd heel veel peuken.” Soms worden opmerkelijke dingen gevonden, vertelt Van Leeuwen. „Zoals een boterkuipje uit de jaren zeventig, dat kwam uit Taiwan. Je kon de opdruk nog lezen. Zo zie je maar hoe lang plastic goed blijft.”
Als Van Leeuwen een foto maakt van weer een partij hout, legen enkele vrijwilligers meteen hun emmer. Ze haalt de weeghaak tevoorschijn: deze volle zak bevat negentien kilo afval. Ze knoopt hem dicht en stopt hem in een prullenbak.
Het laatste stuk, bij de Pier, is nauwelijks begaanbaar: badgasten liggen hier handdoek aan handdoek. Degenen die toch proberen over het middenstuk te lopen krijgen te maken met mensen die afval aanreiken – „die dachten dat wij de afvalservice waren. Dat is niet helemaal de bedoeling”, zegt Van Leeuwen.
Eindscore van deze etappe: 207 kilo afval plus 5.850 peuken. Van Leeuwen is tevreden. Het strand tussen Wassenaar en Scheveningen ligt er aan het eind van de dag – in elk geval voor even – smetteloos bij.