Rotterdam wil grip op EU-arbeidsmigranten en dat is ook in hun eigen belang
De vele EU-arbeidsmigranten die in Rotterdam wonen, blijven een punt van zorg. Werkgevers buiten ze uit, ze zorgen voor overlast omdat ze met teveel in een huis wonen of ze raken aan lager wal en worden dakloos. Rotterdam wil dat meer arbeidsmigranten zich inschrijven bij de gemeente. Om grip op ze te krijgen en ze te beschermen tegen uitbuiting.
Wel de lasten, niet de lusten. In Rotterdam wonen naar schatting vele tienduizenden EU-arbeidsmigranten die de distributiecentra in Lansingerland draaiende houden en ervoor zorgen dat de paprika’s en tomaten in het Westland worden geoogst. Ze werken als bouwvakker of klusjesman. De lusten zijn voor het bedrijfsleven, de lasten zijn voor de stad en vaak ook voor de arbeidsmigrant zelf.
Zeg je arbeidsmigrant, dan zeg je maar al te vaak uitbuiting: zwaar werk, lange dagen, onderbetaling en slechte, veel te dure huisvesting. De stad en zijn inwoners hebben te maken met overbewoning en overlast op straat.
Migranten raken maar al te vaak dakloos als ze hun baan verliezen. Sinds begin deze maand vangt Rotterdam overlastgevende dakloze EU-migranten op om ze te laten afkicken, een trendbreuk. Eventueel worden ze geholpen met terugkeer naar het land van herkomst.
[…]
‘Steeds grimmiger’
“De gevolgen van arbeidsmigratie beginnen steeds grimmiger te worden”, zei wethouder Tim Versnel van Werk & Inkomen vorig jaar in de gemeenteraad. “Het lukt ons onvoldoende daar iets aan te doen.”
[…]
Goede, eerlijke werkgevers
De sleutel ligt bij de goede, eerlijke werkgevers die ook schreeuwen om personeel, zegt Versnel. “Een goede werkgever wil voor je zorgen en bekommert zich of je ingeschreven staat. Want dan kun je bijvoorbeeld een zorgverzekering afsluiten. Een bonafide werkgever vindt dat belangrijk voor zijn mensen; slechte werkgevers kan het weinig schelen.”
[…]
‘Er is veel wantrouwen’
[…]
Versnel: “We proberen ze te vertellen dat er voor hen allemaal kansen zijn op een normaal leven in Nederland. Dat leven is je misschien ooit eens voorgehouden. Dat leven bestaat ook, maar niet bij de malafide werkgever waar je nu zit.”
Mensen moeten – het liefst nog voordat ze vertrekken – veel beter snappen waarin ze feitelijk terecht kunnen komen. Maar ook waar ze in Nederland recht op hebben en wat ze mogen eisen voor zichzelf.”