Dominee Pauluskerk wil ruimhartiger nachtopvang: ‘Mensen die nog niet verslaafd zijn, worden dat op straat vanzelf’
Martijn van Leerdam (38) is nu vier maanden predikant-directeur van de Pauluskerk in Rotterdam. Hij ziet de problemen in de stad met daklozen en verslaafden groeien, vooral onder Oost-Europese arbeidsmigranten. Volgen hem is dat een direct gevolg van het overheidsbeleid. “Dat hele groepen doelbewust worden genegeerd door de lokale en landelijke politiek, dat gaat er bij ons niet in.”
Waar komen de problemen met verslaafden en daklozen in Rotterdam vandaan?
“De overlast van daklozen hier op straat wordt voor het grootste gedeelte veroorzaakt door Oost-Europese arbeidsmigranten die geen recht hebben op zorg. Je moet eerst een paar jaar werken, dan pas krijg je een uitkering, heb je recht op een plek in de nachtopvang en mag je douchen bij het Leger des Heils of de Nico Adriaans Stichting. Als je op je eerste werkdag arbeidsongeschikt raakt, heb je nergens recht op. Je mag hier zijn, dus we kunnen je niet naar Polen terugsturen, maar verder mag je niks. Dát is de groep die op straat terechtkomt en overlast veroorzaakt. De mensen die op het centraal station op bankjes sliepen. Een deel daarvan kennen we persoonlijk en zien we ’s ochtends voor een kop koffie en een boterham en moeten we ’s avonds weer op straat zetten.”
[…]
Er zijn wel plannen voor een ruimhartiger opvangbeleid?
“In juni is er een nieuw anti-dakloosheidplan gelanceerd, dat moet in de gemeenteraad nog besproken worden. Daar staat wel iets in over Oost-Europese arbeidsmigranten die niet rechthebbend zijn, maar dat gaat om twintig plekken. Iets is beter dan niets, maar het is niet genoeg. Wij pleiten al jaren voor een onvoorwaardelijke nachtopvang, waar je geen pasjes of bewijzen nodig hebt, maar gewoon een bed krijgt als je nergens anders terechtkunt.”
Komen ze dan met duizenden deze kant op?
“Het beleid is inderdaad om te voorkomen dat er 100.000 Polen naar Rotterdam komen om een bijstandsuitkering aanvragen. Dat is het veelgebruikte argument van de ‘aanzuigende werking’, maar ten eerste is nooit aangetoond dat het zo werkt. Ten tweede: we pleiten er natuurlijk niet voor om de daklozenopvang in te richten als een viersterrenhotel. Als je een keer gaat kijken – ik was zelf twee weken geleden nog bij de opvang van de Nico Adriaans Stichting – zitten ze gewoon met vier of zes mensen op een kamertje met een paar schotten ertussen. Nul privacy in een gebouw dat vijftien jaar geleden al tegen de vlakte had gemoeten en met minimale begeleiding. ’s Morgens wordt je om 08:00 uur uit je bed gerold en om 09:00 uur wordt je op straat gezet.”