Biodiversiteitsakkoord Op een moeizame top in Montreal is toch een akkoord bereikt over bescherming van biodiversiteit. Net zo gewichtig als het klimaatakkoord van Parijs, maar ook net zo vaag.
„Het is een akkoord dat ieder van ons even ongelukkig maakt”, zei een delegatieleider tijdens de slotvergadering van de biodiversiteitstop in Montreal, diep in de Canadese nacht van zondag op maandag. Juist dat verklaarde volgens hem het succes van de onderhandelingen. Na bijna twee weken van uiterst moeizame gesprekken, wisten de 196 deelnemende landen het toch nog snel eens te worden. Het is misschien niet het ideale akkoord dat sommige deelnemers voor ogen hadden, maar het biedt voldoende aanknopingspunten om zeer uiteenlopende partijen tevreden te stellen.
Het Kunming-Montreal akkoord, zoals het is gedoopt, is daarmee voor de biodiversiteit wat het Parijs-akkoord uit 2015 is voor het klimaat. Volgens Inger Andersen, hoofd van de VN-milieuorganisatie UNEP, kan de internationale gemeenschap door de implementatie van dit akkoord „vrede sluiten met de natuur”. Na vele decennia waarin de natuur is gefragmenteerd, uitgeput en vernietigd, heeft de mensheid nu „de kans om het web van het leven te ondersteunen en te versterken, zodat dit het volle gewicht van toekomstige generaties kan dragen”.
[…]
„Biodiversiteit heeft nog nooit zo hoog op de politieke en zakelijke agenda gestaan”, zei Marco Lambertini, directeur van het Wereldnatuurfonds, maandag in een eerste reactie. Hij is blij met het akkoord, maar vreest dat de implementatie te traag gaat. Volgens het Parijs-akkoord moeten landen hun ambities verhogen als de doelen onvoldoende binnen bereik komen. Zo’n verplichting ontbreekt voor de biodiversiteit. Voor Lambertini is er maar één conclusie mogelijk: „We moeten zorgen voor onmiddellijke uitvoering van deze overeenkomst, zonder excuses, zonder vertragingen.”
DE BELANGRIJKSTE AFSPRAKEN UIT HET AKKOORD
Dit zijn de vier overkoepelende doelen van het biodiversiteitsakkoord:
De integriteit, verbondenheid en veerkracht van alle ecosystemen moeten worden behouden, verbeterd en hersteld voor 2050. Het door de mens veroorzaakte uitsterven van soorten wordt een halt toegeroepen en de genetische diversiteit binnen populaties van zowel wilde als gedomesticeerde soorten blijft behouden.
Biodiversiteit wordt duurzaam gebruikt en beheerd. Zogeheten ‘ecosysteemdiensten’ (zoals bijen die landbouwgewassen bestuiven) en andere manieren waarop de mensheid de natuur kan inzetten, moeten in stand worden gehouden en verbeterd. Waar de natuur in verval is, wordt die hersteld ten behoeve van een duurzame ontwikkeling voor huidige en toekomstige generaties.
Financiële en niet-financiële voordelen van het gebruik van genetische bronnen worden eerlijk gedeeld, ook met inheemse volkeren en lokale gemeenschappen, en ook als ze in digitale vorm zijn. Traditionele kennis in verband met genetische hulpbronnen wordt beschermd.
Voor de uitvoering van het Kunming-Montreal akkoord moeten voldoende financiële middelen beschikbaar zijn. Capaciteitsopbouw, technische en wetenschappelijke samenwerking, en toegang tot technologie moet gewaarborgd zijn voor alle partijen, met name ontwikkelingslanden.