De verhalen van 2022 Actrice Katja Herbers sloot zich in 2022 aan bij Extinction Rebellion. „Ik had een klimaatdepressie. Mijn oplossing is actievoeren.”
Twee dagen na haar laatste draaidag voor de Amerikaanse serie Evil, seizoen 3, bezette actrice Katja Herbers (42) half mei samen met anderen het ministerie van Financiën. Het was de eerste keer dat ze in actie kwam voor het klimaat. Op sociale media uitte ze al langer haar zorgen, dit jaar sloot ze zich aan bij de protestbeweging Extinction Rebellion. In juni bezette ze de Belastingdienst, in september de A12. Daar trad ze ook op als woordvoerder. De eis was bij alle drie de acties dezelfde: dat de regering stopt met het subsidiëren van de fossiele industrie voor een bedrag van – naar schatting – 17,5 miljard euro per jaar, via belastingkortingen en -vrijstellingen.
Zou je kunnen zeggen dat je dit jaar bent geradicaliseerd?
„Nee. Ik vind het radicaal om níks te doen tegen klimaatverandering. Deze acties zijn normaal. Ze zijn helaas nodig omdat de regering anders niets doet tot het te laat is.”
[…]
Ik denk dat veel mensen Extinction Rebellion toch vrij radicaal vinden.
„Het is allesbehalve radicaal! Het protest is altijd vreedzaam. Extinction Rebellion is gewoon een burgerinitiatief. Je meldt je aan voor een nieuwsbrief en dan word je op de hoogte gehouden van acties.”
Hoe meer mensen in plaats van een dakfeestselfie iets op Instagram zetten over een protestactie, hoe beter
Activisten van Extinction Rebellion lijmen zich vast aan kunstwerken, gooiden taart naar de Mona Lisa, tomatensoep over de Zonnebloemen van Van Gogh. Vind je dat niet radicaal?
„Nee, eigenlijk niet. Er is niks beschadigd, die doeken zijn allemaal gekozen omdat er glas voor zit. Het punt dat gemaakt wordt is: kijk wat prachtig, hier staan we allemaal naar te kijken, dit willen we beschermen, en tegelijkertijd hebben we een aarde die ook prachtig is, en die gaat kapot. Het meisje met de parel van Vermeer wordt nu vaak afgebeeld terwijl ze aan het verzuipen is. Dat is een prachtig plaatje, een beeld om niet te vergeten. Net als de Zonnebloemen. Ik ga in de zomer vaak naar het huis van mijn vader in Frankrijk, dit jaar kwam ik langs velden vol uitgedroogde zonnebloemen. Het was voor het eerst dat ik dat zag, andere jaren stonden ze in bloei. Het groentetuintje dat mijn stiefmoeder daar heeft mocht niet bewaterd worden.”
Ga jij jezelf ook vastlijmen aan kunstwerken?
„Nee, maar ik heb er ontzettend veel respect voor.”
Waarom zou je het dan zelf niet doen? Gaat het je toch te ver?
„Nee, het gaat me niet te ver. Eh…” Pauze. „Misschien…” Pauze. „Misschien voel ik toch te veel respect voor het kunstwerk.” Met een lachje: „Ik geloof dat ik meer het soort activist ben dat graag wil bemiddelen.”
Een snelwegblokkade is geen bemiddeling, toch?
„Nou, bij zo’n actie heb ik wel een goed gesprek met een politieagent of met mensen die staan te toeteren. Er zijn veel vormen van actievoeren. Sommige mensen bij Extinction Rebellion zitten in handlocks om iets heen, een privéjet bijvoorbeeld. Dat heb ik nóg niet gedaan.”
Hoe werkt dat?
„Armen vasthouden, daar een stalen buis omheen met een slot erop. Er is altijd een eis, zoals een verbod op privéjets – die dingen hebben we nou echt nergens voor nodig, die zijn er alleen voor superrijken die geen belasting betalen. Om dat extra gewicht mee te geven maak je je vast aan zo’n vliegtuig. Je zegt: we gaan niet weg tot dat verbod er is.”