Sinterklaas is weer in het land. Schoentje zetten, gedichten schrijven, liedjes zingen: het feest is een belangrijk onderdeel van de Nederlandse cultuur. Met de viering leeft ook de discussie over Zwarte Piet weer op. Waarom houden we zo vast aan tradities?
Koningsdag, met de hand klompen maken, 4 en 5 mei, het hindoeïstische feest Holi, zomercarnaval in Rotterdam, schaatsen op natuurijs, het afsteken van consumentenvuurwerk met oud en nieuw en het vreugdevuur op Scheveningen. Het zijn voorbeelden van rituelen en tradities in Nederland die van generatie op generatie worden doorgegeven, oftewel immaterieel erfgoed.
“De samenleving is continu in beweging en dus veranderen tradities mee”, vertelt Udo Feitsma aan NU.nl. Hij is woordvoerder van het Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland. Zo is ook het Sinterklaasfeest in de loop der tijd veranderd. We vieren het feest nog steeds, alleen doen velen van ons dat inmiddels zonder Zwarte Piet. Toch voelt het voor een deel van de bevolking alsof zij een belangrijke traditie moeten opgeven. Waarom is het zo moeilijk om afscheid te nemen van een traditie of een deel daarvan?
In 1850 wordt Zwarte Piet voor het eerst afgebeeld als knecht van Sinterklaas in een prentenboek van Jan Schenkman. Wanneer er voor het eerst kritiek was op Zwarte Piet is niet helemaal duidelijk. In 1930 verscheen in De Groene al een artikel waarin stelling werd genomen tegen het karikatuur. Bijna honderd jaar later is het uiterlijk van Zwarte Piet op veel plekken in Nederland veranderd. Tegelijkertijd vindt iets meer dan de helft van de Nederlanders dat Piet zwart moet blijven. Dat blijkt uit het jaarlijkse Sinterklaas-onderzoek van EenVandaag.