Rotterdam The Hague Airport heeft het verbruid bij de bewoners uit de omgeving omdat het nooit echt overleg heeft gevoerd, stelt communicatieadviseur Stefanie Couwenberg.Tweet
Afgelopen week las ik in het AD weer een artikel over Rotterdam Airport. Als omwonende die de toename van het aantal vluchten en de geluidsoverlast dagelijks ervaart, zie ik de kop ‘Hele participatie was een show’ in mijn dagblad en denk: “Dit is dus wat er gebeurt als je participatie gebruikt als excuus om te ‘draagvlakken’, niet transparant bent over besluitvorming, eerder gemaakte keuzes en de mate van invloed van de mensen.”
De deelnemers van het ‘participatietraject’ (niet voor niets tussen aanhalingstekens) rondom de toekomst van Rotterdam Airport voelen zich belazerd en stapten eerder bijna allemaal al op, omdat onder andere resultaten geheim moesten worden gehouden voor de achterban.
Het zogeheten open gesprek kende helemaal geen open agenda, maar bleek in de praktijk volledig gericht op slechts één agendapunt: groen licht voor groei.
Argumenten
Er wordt weleens gekscherend gezegd: “Maar dat vliegveld is er toch altijd al geweest?” Dat klopt. Maar argumenten als “je weet waar je ging wonen” en “van een vliegveld in de buurt heb je nu eenmaal overlast” gaan hier niet op.
Daarmee sla je het gesprek dood. Bij ‘echte’ participatie gaat het namelijk niet over ‘gelijk hebben’ of over ‘winnen’.
Het gaat over het bereid zijn écht een gesprek te voeren, in plaats van tegenstanders buitenspel te zetten; de bereidheid naar elkaar te luisteren en óók oog te hebben voor de wijsheid van de minderheid.
Door niet open te zijn over plannen en de werkelijke insteek van het ‘overleg’, hebben de overheid en het luchtvaartbedrijf diezelfde inwoners die altijd meegaand waaren nu juist tegen zich.
Ik weiger persoonlijk bijeenkomsten te faciliteren waar bewust wordt aangestuurd op een bepaalde uitkomst, terwijl in de communicatie vooraf een ‘iedereen-doet-mee-verwachting’ wordt geschetst. Een houding die je van overheden, bedrijven en de professionals die er werken ook mag verwachten.
Invloed
Bij participatie hoor je bereid te zijn samen te kijken naar kansen en bedreigingen, en verschillende scenario’s, waarbij je alle belangen afweegt én vooraf eerlijk bent over de mate van invloed die deelnemers krijgen op welk gespreksonderwerp.
Voor de overheid en luchtvaartreuzen hier een gemiste kans. Want in essentie zijn veel omwonenden zoals eerder aangegeven helemaal niet tegen de aanwezigheid van het vliegveld, maar wel tegen de manier waarop besluitvorming over de ontwikkeling plaatsvindt.
Mensen voelen zich niet gehoord en krijgen het gevoel dat de groei en dit besluit vanaf dag één al vaststonden. Het beeld ontstaat van ‘de machtige overheid en de vliegtuiglobby’ tegen ‘de inwoner’, wat het vertrouwen schaadt in onze democratie.
Lang verhaal kort: wees eerlijk over verwachtingen, de mate van invloed en de rol van deelnemers aan het overleg. Als je een participatietraject ingaat en daarbij voorhoudt dat het gaat om samen te kijken wat toekomstscenario’s zijn, maar feitelijk gewoon wil dat omwonenden instemmen met groei, had dát de boodschap moeten zijn.
Auteur Stefanie Couwenberg is communicatieadviseur, dagvoorzitter en trainer creatief denken. Deze bijdrage werd eerder gepubliceerd in het Algemeen Dagblad en is met toestemming van de auteur overgenomen door SchipholWatch.