Klimaattop Met zo’n 35.000 deelnemers is de klimaattop in Sharm-el-Sheikh een van de grootste internationale vergaderingen. Bas Eickhout, leider van de delegatie van het Europees Parlement, pleit voor een kleiner, korter en minder technisch overleg.
Zijn de jaarlijkse klimaattoppen in hun huidige vorm nog wel de beste manier om het internationale klimaatoverleg in goede banen te leiden? Die vraag wordt al jaren gesteld, maar is na de 27ste conferentie in Sharm-el-Sheikh, die in de nacht van zaterdag op zondag eindigde zonder veel vooruitgang, alleen maar urgenter geworden.
De COP, de Conference of the Parties, is het hoogste besluitvormingsorgaan van de Verenigde Naties voor klimaatbeleid. Alle 197 landen die in 1992 het klimaatverdrag hebben ondertekend, hebben één stem. Die van China en de VS tellen niet zwaarder dan die van Malawi of Tuvalu. Dit weekeinde zei Tom Rivett-Carnac, een voormalige klimaatdiplomaat bij de Verenigde Naties, in de Financial Times dat de COP is bedacht om het over mondiaal klimaatbeleid eens te worden, en dat is volgens hem gebeurd in 2015 in Parijs. „Wat de wereld nú nodig heeft zijn acties om emissies te reduceren, daarvoor is de COP niet langer geschikt.”
[…]
Achter gesloten deuren
„Het circus rond de onderhandelingen heen wordt steeds groter”, zegt Gert-Jan Nabuurs, hoogleraar aan de Wageningen Universiteit en mede-auteur van verschillende IPCC-rapporten, in een telefoongesprek, „terwijl wat er achter gesloten deuren plaatsvindt alleen maar kleiner lijkt te worden. Er zullen best goede dingen gebeuren. Maar of dat rechtvaardigt om met meer dan 30.000 mensen naar zo’n bijeenkomst te gaan, is de vraag.”
[…]
Nabuurs en Eickhout zijn geen van beiden optimistisch over het onderhandelingsproces. „Fossiele koolstof is verweven met alles wat we doen”, zegt Nabuurs. „Ook als je op een andere manier gaat onderhandelen, zal het heel moeilijk blijven.”
„Je kunt heel anders gaan onderhandelen”, zegt Eickhout, die behoorlijk gefrustreerd uit Sharm-el-Sheikh is teruggekeerd. „Maar je kunt net zo goed op je kop gaan staan. De wereld wil gewoon niet.”