Klimaattop In de aanloop naar de zevenentwintigste VN-klimaattop (COP27) in Egypte voeren rapporten de druk op regeringsleiders op.
Hoeveel verder laat de mens de aarde nog opwarmen? Deze week verschenen er, niet geheel toevallig, diverse rapporten over, met uiteenlopende prognoses en scenario’s. De meeste waren verontrustend, maar er klonk ook iets van voorzichtige hoop.
De rode lijn: er is al het nodige in gang gezet om klimaatverandering af te remmen, maar het is nog lang niet genoeg om de afspraken te halen uit het Klimaatakkoord van Parijs. Het doel is om de opwarming te beperken tot maximaal 2°C, en te streven naar 1,5°C – de aarde is sinds de Industriële Revolutie gemiddeld al 1,1°C opgewarmd.
Het moment van verschijnen van al die rapporten is niet willekeurig. Van 6 tot 18 november vindt in het Egyptische Sharm-el-Sheikh de zevenentwintigste klimaattop (COP27) van de Verenigde Naties plaats. De nu verschijnende rapporten voeren de druk op regeringsleiders op om meer te doen.
Om het doel van 1,5°C te halen moet de uitstoot van broeikasgassen, zoals koolstofdioxide en methaan, rond 2050 zijn teruggebracht tot nul. Een gigantische opgave. Maar vooralsnog stijgt die uitstoot alleen maar.
[…]
Toch komt ook het agentschap IEA tot de conclusie dat deze ontwikkeling ruim onvoldoende is om de Parijs-doelen te halen. Het komt uit op een opwarming van circa 2,5°C aan het eind van deze eeuw.
De vraag is of er landen zijn die op de komende klimaattop in Sharm-el-Sheikh striktere doelen aankondigen. Het onderwerp staat niet hoog op de agenda voor deze bijeenkomst. Wel zal het onder andere gaan over financiering: hoeveel zijn de ontwikkelde landen, die het klimaatprobleem hebben veroorzaakt, bereid te betalen aan armere landen om zich aan de opwarming aan te passen. Afgelopen oktober speelde de kwestie al op, toen Pakistan tegemoetkoming eiste van het Westen voor de naar schatting 40 miljard dollar schade die het land heeft geleden door de overstromingen.